இன்று ஒரு சிறு கதை
ஒரு கடைக்காரர் தனது கடையைத் திறந்தபோது ஒரு பெண் வந்து, "ஐயா, இதோ உங்கள் 10 ரூபாய்" என்றார்.
கடைக்காரர் அந்த ஏழைப் பெண்ணை கேள்விக் கண்களுடன், "நான் எப்போது உங்களுக்கு 10 ரூபாய் கொடுத்தேன்?" என்று கேட்பது போல் பார்த்தார். 😳
அந்தப் பெண், "நேற்று மாலை நான் சில பொருட்களை வாங்கினேன். நான் உங்களுக்கு ₹100 கொடுத்தேன், ₹70 மதிப்புள்ள பொருட்களை வாங்கினேன், நீங்கள் ₹30க்கு பதிலாக ₹40 திருப்பிக் கொடுத்தீர்கள்" என்று பதிலளித்தார்.
கடைக்காரர் 10 ரூபாயை நெற்றியில் தொட்டு, பணப் பெட்டியில் வைத்து, “ஒரு விஷயம் சொல்லுங்க அக்கா. நீங்க பொருட்களை வாங்கும்போது நிறைய பேரம் பேசினீங்க, ₹5க்கு கூட. இப்போ ₹10 திருப்பிக் கொடுக்க வந்திருக்கீங்களா?” என்று கேட்டார். 🤔
அந்தப் பெண், “பேரம் பேசுவது என் உரிமை. ஆனால் விலை நிர்ணயிக்கப்பட்ட பின்னர், குறைவாகக் கொடுப்பது பாவம்” என்றார். 😳
கடைக்காரர், “ஆனால் நீங்கள் குறைவாகக் கொடுக்கவில்லை. நீங்கள் முழுத் தொகையையும் செலுத்தினீர்கள். இந்த ₹10 என் தவறுதலாக உங்களிடம் வந்துவிட்டது. நீங்கள் அதை வைத்திருந்தால், அது எனக்கு எந்த வித்தியாசத்தையும் ஏற்படுத்தியிருக்காது.
அந்தப் பெண், “அது உங்களுக்கு ஒரு பொருட்டாக இல்லாமல் இருக்கலாம், ஆனால் அது என் மனசாட்சியைப் பாதிக்கும். உன் பணத்தை நான் தெரிஞ்சுதான் வச்சிருக்கேன்னு எனக்குத் தெரியும். அதனாலதான் நேத்து ராத்திரி நான் அதைத் திருப்பிக் கொடுக்க வந்தேன், ஆனா உங்கள் கடை மூடி இருந்தது.” 😳
கடைக்காரர் ஆச்சரியமாக் கேட்டார், “நீங்க எங்க வசிக்கிறீங்க?” அந்த பெண், “கண்ணனூர்”னு பதில் சொன்னார். 😳
கடைக்காரரின் “நீங்க ₹10 திருப்பிக் கொடுக்க 7 கிலோமீட்டர் தூரம் வந்தீங்க, இது உங்க இரண்டாவது வருகையா?” 😳
அந்தப் பெண் அமைதியாக, “ஆமாம், இது என் இரண்டாவது வருகை. மன அமைதி வேணும்னா, நாம் இது மாதிரி விஷயங்களைச் செய்யணும். என் கணவர் இப்போ இந்த உலகத்துல இல்லை, ஆனா அவர் எனக்கு ஒரு விஷயத்தைக் கற்றுக் கொடுத்தாரு: ‘வேற ஒருத்தருக்குச் சொந்தமான ஒரு பைசா கூட எடுக்காதீங்க.’ 🤫
ஏனென்றால் ஒருவர் அமைதியாக இருக்கலாம், ஆனால் மேலே இருப்பவர் எப்போது வேண்டுமானாலும் கணக்கு கேட்கலாம். அந்தக் கணக்கிற்கான தண்டனை என் குழந்தைகள் மீது விழக்கூடும்.” 😳
இதைச் சொல்லிவிட்டு அந்தப் பெண் அங்கிருந்து வெளியேறினார்.
கடைக்காரர் உடனடியாக பணப் பெட்டியிலிருந்து ₹300 எடுத்து, தனது ஸ்கூட்டரில் ஏறி, தனது உதவியாளரிடம், “கடையைப் பார்த்துக்கொள். நான் விரைவில் திரும்பி வருவேன்” என்றார்.
அவர் சந்தையில் உள்ள மற்றொரு கடைக்குச் சென்று பிரகாஷ் என்ற கடைக்காரரிடம் ₹300 கொடுத்தார். “இதோ, உன் ₹300 ஐ எடுத்துக்கொள். நேற்று, நீ பொருட்கள் வாங்க வந்தபோது, நான் உன்னிடம் அதிக கட்டணம் வசூலித்தேன்.” 😳
பிரகாஷ் சிரித்துக் கொண்டே, “நீ அதிக கட்டணம் வசூலித்திருந்தால், நான் திரும்ப பொருள் வாங்க வரும்போது அதைத் திருப்பிக் கொடுத்திருக்கலாம். ஏன் இவ்வளவு அதிகாலையில் வந்தாய்?” என்றார்.
கடைக்காரர் பதிலளித்தார், "நீ திரும்பி வருவதற்குள் நான் இறந்துவிட்டால் என்ன செய்வது? நான் உனக்கு ₹300 கடன் பட்டிருக்கிறேன் என்பது கூட உனக்குத் தெரியாது. அதனால்தான் நான் அதைத் திருப்பித் தர வேண்டியிருந்தது. மேலே உள்ளவர் எப்போது கணக்கு கேட்பார் என்று யாருக்குத் தெரியும்? தண்டனை என் குழந்தைகள் மீது வரக்கூடும்." 😳
கடைக்காரர் வெளியேறினார், ஆனால் பிரகாஷ் மிகவும் வருத்தப்பட்டார்.
பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, அவர் ஒரு நண்பரிடமிருந்து ₹3 லட்சம் கடன் வாங்கினார். ஆனால் மறுநாளே, நண்பர் இறந்துவிட்டார். 😳
நண்பனின் குடும்பத்தினருக்குப் பணம் பற்றித் தெரியாது, அதனால் யாரும் அதைக் கேட்கவில்லை. பேராசையால் தூண்டப்பட்ட பிரகாஷ், அதைத் திருப்பித் தர ஒருபோதும் முன்முயற்சி எடுக்கவில்லை.
இன்று, அந்த நண்பரின் குடும்பம் வறுமையில் வாடுகிறது. அவரது விதவை மனைவி தனது குழந்தைகளை வளர்க்க பல கூலி வேலைகளை செய்தார். ஆனாலும் பிரகாஷ் அந்த பணத்தை வைத்திருந்தார். 😳
கடைக்காரரின் வார்த்தைகள் - "மேலே உள்ளவர் எப்போது கணக்கு கேட்பார் என்று யாருக்குத் தெரியும்? என் குழந்தைகள் மீது தண்டனை வரக்கூடும்" - பிரகாஷை வேட்டையாடியது. 😳
இரண்டு அல்லது மூன்று நாட்கள் மனக் கொந்தளிப்புக்குப் பிறகு, அவரது மனசாட்சி விழித்துக் கொண்டது. அவர் வங்கியில் இருந்து ₹13 லட்சத்தை எடுத்துக்கொண்டு 10 ஆண்டுகளுக்கு முன் பணம் கொடுத்த தனது நண்பரின் வீட்டிற்குச் சென்றார்.
நண்பரின் விதவை மனைவி வீட்டில், தனது குழந்தைகளுடன் இருந்தார். பிரகாஷ் அவரது காலில் விழுந்தார். ஒவ்வொரு ரூபாய்க்கும் போராடும் ஒரு பெண்ணுக்கு, ₹13 லட்சங்கள் ஒரு பெரிய தொகை. அவள் கண்களில் கண்ணீர் பெருகியது. பிரகாஷின் நேர்மைக்காக அவள் ஆசீர்வதித்தாள். 🙏
😳🤫 கடைக்காரரிடம் ₹10 திருப்பித் தர இரண்டு முறை சென்ற அந்த பெண் அவள்தான். 😳🤫
கடின உழைப்பாலும் நேர்மையாலும் வாழ்பவர்கள் கடவுளால் சோதிக்கப்படுகிறார்கள், ஆனால் இறைவன் அவர்களை ஒருபோதும் கைவிடுவதில்லை.
நீ எதை விதைக்கிறாயோ அதையே அறுவடை செய்வாய் (As you sow, so you reap)
0 Comments:
Post a Comment
Dear Reader,
Enter Your Comments Here...